Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014
Σαν Σήμερα
27/02/1943: Τμήμα Ελλήνων ανταρτών
του Ελληνικού Στρατού Απελευθερωτικής Προσπάθειας (ΕΣΑΠ) εξουδετερώνει
τη γερμανική φρουρά των μεταλλείων Τσαγκλή στα Φάρσαλα και καταστρέφει
τα μηχανήματα που υπάρχουν σε αυτά.
27/02/1943: "Πεθαίνει ο ποιητής Κωστής Παλαμάς. Την επομένη γίνεται η κηδεία του, που με την αυθόρμητη συμμετοχή χιλιάδων Αθηναίων μετατρέπεται σε μεγαλειώδη εκδήλωση εθνικής αντίστασης. Ο άλλος σπουδαίος ποιητής Άγγελος Σικελιανός απαγγέλλει το γνωστό ποίημά του: ""Ηχήστε οι Σάλπιγγες….οι σημαίες οι φοβερές, στης Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα"" και το πλήθος, αγνοώντας την παρουσία των κατοχικών στρατευμάτων, ψάλλει τον Εθνικό Ύμνο."
27/02/1943: "Πεθαίνει ο ποιητής Κωστής Παλαμάς. Την επομένη γίνεται η κηδεία του, που με την αυθόρμητη συμμετοχή χιλιάδων Αθηναίων μετατρέπεται σε μεγαλειώδη εκδήλωση εθνικής αντίστασης. Ο άλλος σπουδαίος ποιητής Άγγελος Σικελιανός απαγγέλλει το γνωστό ποίημά του: ""Ηχήστε οι Σάλπιγγες….οι σημαίες οι φοβερές, στης Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα"" και το πλήθος, αγνοώντας την παρουσία των κατοχικών στρατευμάτων, ψάλλει τον Εθνικό Ύμνο."
Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014
ΤΕΛΕΤΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ-ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΓΕΣ
Τη Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014, πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων στη Βάρη Αττικής, με την παρουσία του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου, της ΑΝΥΕΘΑ κας Φώφης Γεννηματά, του ΥΦΕΘΑ κ. Θανάση Δαβάκη και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Στρατηγού κ. Μιχαήλ Κωσταράκου, η τελετή παράδοσης – παραλαβής των καθηκόντων του Αρχηγού Γενικού Επιτελείου Στρατού από το Στρατηγό κ. Αθανάσιο Τσέλιο, στον Αντιστράτηγο κ. Χρίστο Μανωλά.
Πηγή:army.gr
Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014
Σαν Σήμερα
24/02/1913: Απόσπασμα της V Μεραρχίας απελευθερώνει από τους Τούρκους την Κόνιτσα.
24/02/1943: Στην Αθήνα και στον Πειραιά κηρύσσεται διήμερη γενική απεργία, λόγω της εξαγγελίας στις εφημερίδες περί εφαρμογής από τους κατακτητές του μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης. Επακολουθούν βίαιες διαδηλώσεις και πορείες προς το Υπουργείο Εργασίας, που πυρπολείται. Όμοιες εκδηλώσεις επαναλαμβάνονται στις 5 Μαρτίου 1943, με αποτέλεσμα την αναστολή και τη ματαίωση του μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης.
24/02/1943: Στην Αθήνα και στον Πειραιά κηρύσσεται διήμερη γενική απεργία, λόγω της εξαγγελίας στις εφημερίδες περί εφαρμογής από τους κατακτητές του μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης. Επακολουθούν βίαιες διαδηλώσεις και πορείες προς το Υπουργείο Εργασίας, που πυρπολείται. Όμοιες εκδηλώσεις επαναλαμβάνονται στις 5 Μαρτίου 1943, με αποτέλεσμα την αναστολή και τη ματαίωση του μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης.
Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014
Σαν Σήμερα
1821:Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαβαίνει τον Προύθο για να κηρύξει την Επανάσταση στη Μολδοβλαχία.
1841:Κηρύσσεται επανάσταση στα Σφακιά της Κρήτης. Αφορμή στάθηκε η συνθήκη του Λονδίνου (17 Ιουλίου 1840), με την οποία η Κρήτη δεν αποκτούσε την ελευθερία της, αλλά επανερχόταν από την αιγυπτιακή κυριαρχία στην τουρκική.
22/02/1908: Δολοφονείται από τους Βουλγάρους ο πρώτος διερμηνέας του Ελληνικού Προξενείου της Θεσσαλονίκης, Θεόδωρος Ασκητής, εξαιτίας της επιτυχημένης δράσης της ελληνικής οργάνωσης της πόλης, με την οποία διακόπηκε ο εποικισμός των Βουλγάρων στη Θεσσαλονίκη.
22/02/1943: "Με σκοπό την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Βουλγάρους, ιδρύεται στην Ανατολική Μακεδονία η οργάνωση ""Ένωσις Συμπολεμιστών Εθνικού Αγώνος"" (ΕΣΕΑ) με γενικό αρχηγό τον Έφεδρο Αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού Αντώνιο Φωστηρίδη. Η οργάνωση γρήγορα αναπτύσσει επτά αρχηγεία στις ορεινές περιοχές της Ανατολικής Μακεδονίας και μέχρι την απελευθέρωση της χώρας δίνει πολλές και σημαντικές μάχες κατά των βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής."
Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Ο αγώνας για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων υπήρξε η σημαντικότερη
στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Ελλάδας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο
μέτωπο της Ηπείρου, κατά τη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου (5 Οκτωβρίου 1912- 18 Μαίου 1913). Η πολεμική αναμέτρηση για την κατάληψη της πρωτεύουσας της Ηπείρου κράτησε σχεδόν τρεις μήνες, από τις 29 Νοεμβρίου 1912 έως τις 21 Φεβρουαρίου 1913, οπότε οι οθωμανικές δυνάμεις παραδόθηκαν στον διάδοχο Κωνσταντίνο, που ηγείτο των ελληνικών όπλων.
Με το ξέσπασμα του Α' Βαλκανικού Πολέμου, τα ελληνικά στρατεύματα, που είχαν συγκεντρωθεί στην περιοχή της Άρτας υπό τον αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Σαπουντζάκη (1846-1931), κράτησαν αρχικά αμυντική στάση, με στόχο να εξασφαλίσουν τη μεθόριο. Οι ελληνικές δυνάμεις στο μέγεθος μεραρχίας υπολείπονταν των οθωμανικών δυνάμεων, που διέθεταν για την υπεράσπιση της περιοχής δύο μεραρχίες υπό την διοίκηση του Εσάτ Πασά (1862-1952), ενός Οθωμανού στρατηγού που είχε γεννηθεί στα Ιωάννινα. Το σχέδιο προέβλεπε ότι μετά την ολοκλήρωση των επιχειρήσεων στη Μακεδονία, θα ελευθερώνονταν στρατεύματα για την ανάληψη επιθετικής πρωτοβουλίας στην Ήπειρο.
Αλλά από τις 6 Οκτωβρίου κιόλας άρχισαν οι αψιμαχίες. Γρήγορα, ο ελληνικός στρατός ανέλαβε επιθετικές πρωτοβουλίες και τις επόμενες ημέρες κατέλαβε τη Φιλιππιάδα (12 Οκτωβρίου) και την Πρέβεζα (21 Οκτωβρίου). Στη συνέχεια κινήθηκε προς την πεδιάδα των Ιωαννίνων, όπου είχε συγκεντρωθεί ο κύριος όγκος των τουρκικών δυνάμεων, που εν τω μεταξύ είχε ενισχυθεί με νέες δυνάμεις από την περιοχή του Μοναστηρίου. Έτσι, εξαιτίας αυτού του γεγονότος, αλλά και των δυσμενών καιρικών συνθηκών, η προέλαση του ελληνικού στρατού ανακόπηκε.
Η κατάληψη των Ιωαννίνων φάνταζε δύσκολή υπόθεση, καθότι ο ελληνικός στρατός έπρεπε να εκπορθήσει τα οχυρά του Μπιζανίου. Ο ορεινός όγκος του Μπιζανίου, που δεσπόζει νότια των Ιωαννίνων, αποτελούσε εξαιρετικά ισχυρή αμυντική τοποθεσία, που επιπλέον είχε ενισχυθεί πρόσφατα με πέντε μόνιμα πυροβολεία, κατασκευασμένα υπό την επίβλεψη γερμανών ειδικών.
Η κυβέρνηση Βενιζέλου επιζητούσε τη γρήγορη απελευθέρωση της Ηπείρου, πριν από τη σύναψη συνθήκης ειρήνης μεταξύ των εμπολέμων στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, που βρισκόταν σε εξέλιξη. Έτσι, ο στρατός της Ηπείρου ενισχύθηκε με μία ακόμη μεραρχία από τη Θεσσαλονίκη και υπό την ηγεσία του αντιστράτηγου Κωνσταντίνου Σαπουντζάκη ανέλαβε την πρώτη σημαντική επιθετική ενέργεια κατά των οχυρών του Μπιζανίου στις 29 Νοεμβρίου 1912, η οποία απέτυχε προς μεγάλη ανησυχία της ελληνικής κυβέρνησης.
Στις 8 Δεκεμβρίου αποφασίστηκε η αποστολή δύο ακόμη μεραρχιών στην περιοχή, ενώ την επομένη ο διάδοχος Κωνσταντίνος με τηλεγράφημά του προς την πολιτική ηγεσία έθετε θέμα αντικατάστασης του αντιστράτηγου Σαπουντζάκη, τον οποίον χαρακτήριζε «αδέξιον». Το ίδιο βράδυ, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε να αναθέσει την ηγεσία του Στρατού της Ηπείρου στον Κωνσταντίνο, ο οποίος παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του δέχτηκε. Στις 3 Ιανουαρίου 1913 η σχετική διαταγή έφθασε στο Στρατηγείο Ηπείρου, η οποία περιλάμβανε και τη ρητή απαγόρευση προς τον στρατό της Ηπείρου να ενεργήσει οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια πριν από την άφιξη του Κωνσταντίνου.
Ένα απρόοπτο γεγονός άλλαξε τη φορά των πραγμάτων. Ένα αυτοκίνητο με δύο άνδρες αυτομόλησε προς τις τουρκικές γραμμές. Ο Σαπουντζάκης, που ήθελε να αποκαταστήσει το στρατιωτικό του γόητρο, εξέφρασε τους φόβους του προς το Υπουργείο Στρατιωτικών ότι οι επιβάτες του αυτοκινήτου θα πρόδιδαν στους Τούρκους τη διάταξη των ελληνικών δυνάμεων και διατύπωσε τη γνώμη ότι μία αιφνιδιαστική επίθεση πριν από την άφιξη του διαδόχου θα απέφερε ουσιαστικά αποτελέσματα. Το αίτημά του έγινε δεκτό από το επιτελείο και η νέα επίθεση κατά των οχυρών του Μπιζανίου ξεκίνησε το πρωί της 7ης Ιανουαρίου 1913. Οι αμυνόμενοι κατόρθωσαν να αποκρούσουν και αυτή την επίθεση, προκαλώντας απώλειες στους Έλληνες επιτιθέμενους.
Το απόγευμα της 10ης Ιανουαρίου 1913 έφθασε στο μέτωπο ο Κωνσταντίνος, ο οποίος μετά την ενημέρωσή του από τον αντιστράτηγο Σαπουντζάκη, έδωσε εντολή την επόμενη ημέρα για κατάπαυση του πυρός. Ο νέος αρχηγός βρήκε αποδεκατισμένο τον στρατό, όχι τόσο από τις απώλειες στη μάχη, όσο από τα επακόλουθα του σκληρού χειμώνα (ψύξεις, κρυοπαγήματα) και της υπερκόπωσης των ανδρών. Οι μάχιμοι από 40.000 είχαν περιοριστεί στις 28.000 άνδρες, δύναμη μικρή για τον Κωνσταντίνο, προκειμένου να επιχειρήσει την τρίτη επίθεση για την κατάληψη του Μπιζανίου, που θα σήμαινε και την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Στις 30 Ιανουαρίου ο Κωνσταντίνος ζήτησε ενισχύσεις, αλλά ο Βενιζέλος που επισκέφθηκε το μέτωπο απέρριψε το αίτημα του, καθώς δεν μπορούσαν να διατεθούν μονάδες από τη Μακεδονία. Το σχέδιο που εκπόνησε ο Κωνσταντίνος και οι επιτελείς του για την εκπόρθηση του Μπιζανίου προέβλεπε την εκδήλωση της κύριας επίθεσης στις 20 Φεβρουαρίου 1913. Νωρίτερα, στις 17 Ιανουαρίου, με επιστολή του προς τον Εσάτ Πασά τού είχε ζητήσει την παράδοση των Ιωαννίνων για λόγους ανθρωπιστικούς, μιας και η Τουρκία είχε ουσιαστικά χάσει τον πόλεμο. Η απάντηση του Τούρκου διοικητή ήταν αρνητική.
Στις 19 Φεβρουαρίου 1913, την παραμονή της γενικής επίθεσης, ο Κωνσταντίνος με κάποιες ενισχύσεις της τελευταίας στιγμής, διέθετε 41.000 ετοιμοπόλεμους άνδρες και 105 κανόνια, τα οποία άρχισαν να βάλουν με επιτυχία κατά των τουρκικών θέσεων στο Μπιζάνι. Ο Εσάτ Πασάς παρέταξε 35.000 στρατιώτες, άγνωστο αριθμό ατάκτων και 162 κανόνια. Η γενική ελληνική επίθεση εκδηλώθηκε τις πρωινές ώρες της 20ης Φεβρουαρίου και μέχρι τις πρώτες βραδινές ώρες της ίδιας ημέρας τα ελληνικά στρατεύματα με εφ’ όπλου λόγχη και μάχες εκ του συστάδην είχαν φθάσει στις παρυφές των Ιωαννίνων, στον Άγιο Ιωάννη. Καθοριστική συμβολή στην εξέλιξη αυτή είχε το 9ο Τάγμα του 1ου Συντάγματος Ευζώνων υπό τον ταγματάρχη Ιωάννη Βελισσαρίου, που υπερκέρασε τις τουρκικές δυνάμεις και βρέθηκε στα μετόπισθεν του εχθρού. Οι εύζωνες φρόντισαν να καταστρέψουν τα τηλεφωνικά δίκτυα, διακόπτοντας την επικοινωνία της τουρκικής διοίκησης με τον στρατό της, που παρέμενε αποκομμένος, αλλά άθικτος στο Μπιζάνι.
Η παράδοση ήταν πλέον μονόδρομος για τον Εσάτ Πασά. Στις 11 το βράδυ της 20ης Φεβρουαρίου έφθασε στις προφυλακές του 9ου Τάγματος Ευζώνων ένα αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαιναν ο επίσκοπος Δωδώνης, ο υπολοχαγός Ρεούφ και ανθυπολοχαγός Ταλαάτ. Έφεραν μαζί τους επιστολή, που υπογραφόταν από τους προξένους στα Ιωάννινα της Ρωσίας, Αυστρο-Ουγγαρίας, Γαλλίας και Ρουμανίας και περιείχε πρόταση του Εσάτ Πασά προς τον Κωνσταντίνο για άμεση και χωρίς όρους παράδοση των Ιωαννίνων και του Μπιζανίου.
Στις 2 π.μ. της 21ης Φεβρουαρίου 1913 οι τρεις απεσταλμένοι, συνοδευόμενοι από τον ταγματάρχη Βελισσαρίου, έφθασαν στο στρατηγείο της 2ας Μεραρχίας. Εκεί περίμεναν την άφιξη ενός αυτοκινήτου, που τους οδήγησε στις 4:30 π.μ. στο χάνι του Εμίν Αγά, όπου έδρευε το ελληνικό στρατηγείο. Ο Κωνσταντίνος συμφώνησε με το περιεχόμενο της επιστολής και στις 5:30 το πρωί δόθηκε εντολή κατάπαυσης του πυρός σε όλες τις μονάδες. Στη διήμερη μάχη για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων ο ελληνικός στρατός είχε 284 νεκρούς και τραυματίες. Οι απώλειες για τους Τούρκους ήταν 2.800 νεκροί και 8.600 αιχμάλωτοι.
Το πρωί της 22ας Φεβρουαρίου 1913 οι πρώτες μονάδες του ελληνικού στρατού παρέλασαν στην πόλη υπό τις επευφημίες των κατοίκων. Τα Ιωάννινα, μετά από 483 χρόνια δουλείας, ήταν και πάλι ελεύθερα. Το χαρμόσυνο άγγελμα για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων έγινε αμέσως γνωστό στην Αθήνα, σκορπώντας φρενίτιδα ενθουσιασμού. Ο Γεώργιος Σουρής δημοσίευσε στο Ρωμηό το ακόλουθο ποίημα:
Με το ξέσπασμα του Α' Βαλκανικού Πολέμου, τα ελληνικά στρατεύματα, που είχαν συγκεντρωθεί στην περιοχή της Άρτας υπό τον αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Σαπουντζάκη (1846-1931), κράτησαν αρχικά αμυντική στάση, με στόχο να εξασφαλίσουν τη μεθόριο. Οι ελληνικές δυνάμεις στο μέγεθος μεραρχίας υπολείπονταν των οθωμανικών δυνάμεων, που διέθεταν για την υπεράσπιση της περιοχής δύο μεραρχίες υπό την διοίκηση του Εσάτ Πασά (1862-1952), ενός Οθωμανού στρατηγού που είχε γεννηθεί στα Ιωάννινα. Το σχέδιο προέβλεπε ότι μετά την ολοκλήρωση των επιχειρήσεων στη Μακεδονία, θα ελευθερώνονταν στρατεύματα για την ανάληψη επιθετικής πρωτοβουλίας στην Ήπειρο.
Αλλά από τις 6 Οκτωβρίου κιόλας άρχισαν οι αψιμαχίες. Γρήγορα, ο ελληνικός στρατός ανέλαβε επιθετικές πρωτοβουλίες και τις επόμενες ημέρες κατέλαβε τη Φιλιππιάδα (12 Οκτωβρίου) και την Πρέβεζα (21 Οκτωβρίου). Στη συνέχεια κινήθηκε προς την πεδιάδα των Ιωαννίνων, όπου είχε συγκεντρωθεί ο κύριος όγκος των τουρκικών δυνάμεων, που εν τω μεταξύ είχε ενισχυθεί με νέες δυνάμεις από την περιοχή του Μοναστηρίου. Έτσι, εξαιτίας αυτού του γεγονότος, αλλά και των δυσμενών καιρικών συνθηκών, η προέλαση του ελληνικού στρατού ανακόπηκε.
Η κατάληψη των Ιωαννίνων φάνταζε δύσκολή υπόθεση, καθότι ο ελληνικός στρατός έπρεπε να εκπορθήσει τα οχυρά του Μπιζανίου. Ο ορεινός όγκος του Μπιζανίου, που δεσπόζει νότια των Ιωαννίνων, αποτελούσε εξαιρετικά ισχυρή αμυντική τοποθεσία, που επιπλέον είχε ενισχυθεί πρόσφατα με πέντε μόνιμα πυροβολεία, κατασκευασμένα υπό την επίβλεψη γερμανών ειδικών.
Η κυβέρνηση Βενιζέλου επιζητούσε τη γρήγορη απελευθέρωση της Ηπείρου, πριν από τη σύναψη συνθήκης ειρήνης μεταξύ των εμπολέμων στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, που βρισκόταν σε εξέλιξη. Έτσι, ο στρατός της Ηπείρου ενισχύθηκε με μία ακόμη μεραρχία από τη Θεσσαλονίκη και υπό την ηγεσία του αντιστράτηγου Κωνσταντίνου Σαπουντζάκη ανέλαβε την πρώτη σημαντική επιθετική ενέργεια κατά των οχυρών του Μπιζανίου στις 29 Νοεμβρίου 1912, η οποία απέτυχε προς μεγάλη ανησυχία της ελληνικής κυβέρνησης.
Στις 8 Δεκεμβρίου αποφασίστηκε η αποστολή δύο ακόμη μεραρχιών στην περιοχή, ενώ την επομένη ο διάδοχος Κωνσταντίνος με τηλεγράφημά του προς την πολιτική ηγεσία έθετε θέμα αντικατάστασης του αντιστράτηγου Σαπουντζάκη, τον οποίον χαρακτήριζε «αδέξιον». Το ίδιο βράδυ, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε να αναθέσει την ηγεσία του Στρατού της Ηπείρου στον Κωνσταντίνο, ο οποίος παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του δέχτηκε. Στις 3 Ιανουαρίου 1913 η σχετική διαταγή έφθασε στο Στρατηγείο Ηπείρου, η οποία περιλάμβανε και τη ρητή απαγόρευση προς τον στρατό της Ηπείρου να ενεργήσει οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια πριν από την άφιξη του Κωνσταντίνου.
Ένα απρόοπτο γεγονός άλλαξε τη φορά των πραγμάτων. Ένα αυτοκίνητο με δύο άνδρες αυτομόλησε προς τις τουρκικές γραμμές. Ο Σαπουντζάκης, που ήθελε να αποκαταστήσει το στρατιωτικό του γόητρο, εξέφρασε τους φόβους του προς το Υπουργείο Στρατιωτικών ότι οι επιβάτες του αυτοκινήτου θα πρόδιδαν στους Τούρκους τη διάταξη των ελληνικών δυνάμεων και διατύπωσε τη γνώμη ότι μία αιφνιδιαστική επίθεση πριν από την άφιξη του διαδόχου θα απέφερε ουσιαστικά αποτελέσματα. Το αίτημά του έγινε δεκτό από το επιτελείο και η νέα επίθεση κατά των οχυρών του Μπιζανίου ξεκίνησε το πρωί της 7ης Ιανουαρίου 1913. Οι αμυνόμενοι κατόρθωσαν να αποκρούσουν και αυτή την επίθεση, προκαλώντας απώλειες στους Έλληνες επιτιθέμενους.
Το απόγευμα της 10ης Ιανουαρίου 1913 έφθασε στο μέτωπο ο Κωνσταντίνος, ο οποίος μετά την ενημέρωσή του από τον αντιστράτηγο Σαπουντζάκη, έδωσε εντολή την επόμενη ημέρα για κατάπαυση του πυρός. Ο νέος αρχηγός βρήκε αποδεκατισμένο τον στρατό, όχι τόσο από τις απώλειες στη μάχη, όσο από τα επακόλουθα του σκληρού χειμώνα (ψύξεις, κρυοπαγήματα) και της υπερκόπωσης των ανδρών. Οι μάχιμοι από 40.000 είχαν περιοριστεί στις 28.000 άνδρες, δύναμη μικρή για τον Κωνσταντίνο, προκειμένου να επιχειρήσει την τρίτη επίθεση για την κατάληψη του Μπιζανίου, που θα σήμαινε και την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Στις 30 Ιανουαρίου ο Κωνσταντίνος ζήτησε ενισχύσεις, αλλά ο Βενιζέλος που επισκέφθηκε το μέτωπο απέρριψε το αίτημα του, καθώς δεν μπορούσαν να διατεθούν μονάδες από τη Μακεδονία. Το σχέδιο που εκπόνησε ο Κωνσταντίνος και οι επιτελείς του για την εκπόρθηση του Μπιζανίου προέβλεπε την εκδήλωση της κύριας επίθεσης στις 20 Φεβρουαρίου 1913. Νωρίτερα, στις 17 Ιανουαρίου, με επιστολή του προς τον Εσάτ Πασά τού είχε ζητήσει την παράδοση των Ιωαννίνων για λόγους ανθρωπιστικούς, μιας και η Τουρκία είχε ουσιαστικά χάσει τον πόλεμο. Η απάντηση του Τούρκου διοικητή ήταν αρνητική.
Στις 19 Φεβρουαρίου 1913, την παραμονή της γενικής επίθεσης, ο Κωνσταντίνος με κάποιες ενισχύσεις της τελευταίας στιγμής, διέθετε 41.000 ετοιμοπόλεμους άνδρες και 105 κανόνια, τα οποία άρχισαν να βάλουν με επιτυχία κατά των τουρκικών θέσεων στο Μπιζάνι. Ο Εσάτ Πασάς παρέταξε 35.000 στρατιώτες, άγνωστο αριθμό ατάκτων και 162 κανόνια. Η γενική ελληνική επίθεση εκδηλώθηκε τις πρωινές ώρες της 20ης Φεβρουαρίου και μέχρι τις πρώτες βραδινές ώρες της ίδιας ημέρας τα ελληνικά στρατεύματα με εφ’ όπλου λόγχη και μάχες εκ του συστάδην είχαν φθάσει στις παρυφές των Ιωαννίνων, στον Άγιο Ιωάννη. Καθοριστική συμβολή στην εξέλιξη αυτή είχε το 9ο Τάγμα του 1ου Συντάγματος Ευζώνων υπό τον ταγματάρχη Ιωάννη Βελισσαρίου, που υπερκέρασε τις τουρκικές δυνάμεις και βρέθηκε στα μετόπισθεν του εχθρού. Οι εύζωνες φρόντισαν να καταστρέψουν τα τηλεφωνικά δίκτυα, διακόπτοντας την επικοινωνία της τουρκικής διοίκησης με τον στρατό της, που παρέμενε αποκομμένος, αλλά άθικτος στο Μπιζάνι.
Η παράδοση ήταν πλέον μονόδρομος για τον Εσάτ Πασά. Στις 11 το βράδυ της 20ης Φεβρουαρίου έφθασε στις προφυλακές του 9ου Τάγματος Ευζώνων ένα αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαιναν ο επίσκοπος Δωδώνης, ο υπολοχαγός Ρεούφ και ανθυπολοχαγός Ταλαάτ. Έφεραν μαζί τους επιστολή, που υπογραφόταν από τους προξένους στα Ιωάννινα της Ρωσίας, Αυστρο-Ουγγαρίας, Γαλλίας και Ρουμανίας και περιείχε πρόταση του Εσάτ Πασά προς τον Κωνσταντίνο για άμεση και χωρίς όρους παράδοση των Ιωαννίνων και του Μπιζανίου.
Στις 2 π.μ. της 21ης Φεβρουαρίου 1913 οι τρεις απεσταλμένοι, συνοδευόμενοι από τον ταγματάρχη Βελισσαρίου, έφθασαν στο στρατηγείο της 2ας Μεραρχίας. Εκεί περίμεναν την άφιξη ενός αυτοκινήτου, που τους οδήγησε στις 4:30 π.μ. στο χάνι του Εμίν Αγά, όπου έδρευε το ελληνικό στρατηγείο. Ο Κωνσταντίνος συμφώνησε με το περιεχόμενο της επιστολής και στις 5:30 το πρωί δόθηκε εντολή κατάπαυσης του πυρός σε όλες τις μονάδες. Στη διήμερη μάχη για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων ο ελληνικός στρατός είχε 284 νεκρούς και τραυματίες. Οι απώλειες για τους Τούρκους ήταν 2.800 νεκροί και 8.600 αιχμάλωτοι.
Το πρωί της 22ας Φεβρουαρίου 1913 οι πρώτες μονάδες του ελληνικού στρατού παρέλασαν στην πόλη υπό τις επευφημίες των κατοίκων. Τα Ιωάννινα, μετά από 483 χρόνια δουλείας, ήταν και πάλι ελεύθερα. Το χαρμόσυνο άγγελμα για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων έγινε αμέσως γνωστό στην Αθήνα, σκορπώντας φρενίτιδα ενθουσιασμού. Ο Γεώργιος Σουρής δημοσίευσε στο Ρωμηό το ακόλουθο ποίημα:
Τα πήραμε τα Γιάννινα
μάτια πολλά το λένε,
μάτια πολλά το λένε,
όπου γελούν και κλαίνε.
Το λεν πουλιά των Γρεβενών
κι αηδόνια του Μετσόβου,
που τα έκαψεν η παγωνιά
κι ανατριχίλα φόβου.
Το λένε χτύποι και βροντές,
το λένε κι οι καμπάνες,
το λένε και χαρούμενες
οι μαυροφόρες μάνες.
Το λένε και Γιαννιώτισσες
που ζούσαν χρόνια βόγγου,
το λένε κι Σουλιώτισσες
στις ράχες του Ζαλόγγου.
Σαν Σήμερα
21/02/1913: "Μετά από
διαπραγματεύσεις των αντιπροσώπων του Εσσάτ Πασά και του Ελληνικού
Στρατηγείου της Ηπείρου, υπογράφεται συμφωνία με την οποία παραδίνονται
""άνευ όρων"" στον ελληνικό στρατό 1.000 Τούρκοι αξιωματικοί, 32.000
οπλίτες και 108 πυροβόλα. Έτσι ο νικηφόρος ελληνικός στρατός εισέρχεται
απελευθερωτής στην ιστορική πόλη των Ιωαννίνων, κάτω από τις
ενθουσιώδεις ζητωκραυγές των κατοίκων της."
21/02/1915: Σημειώνεται σημαντική διαφωνία μεταξύ του βασιλιά Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, για το αν η Ελλάδα θα παραμείνει ουδέτερη ή αν θα προσχωρήσει στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων. Ο βασιλιάς επιμένει στην ουδετερότητα της χώρας και ο πρωθυπουργός παραιτείται, αφού η πολιτική του δεν επιδοκιμάζεται από το βασιλιά.
21/02/1915: Σημειώνεται σημαντική διαφωνία μεταξύ του βασιλιά Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, για το αν η Ελλάδα θα παραμείνει ουδέτερη ή αν θα προσχωρήσει στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων. Ο βασιλιάς επιμένει στην ουδετερότητα της χώρας και ο πρωθυπουργός παραιτείται, αφού η πολιτική του δεν επιδοκιμάζεται από το βασιλιά.
Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014
Σαν Σήμερα
20/02/1913: Ο ελληνικός στρατός,
μετά από ευρεία υπερκέραση του οχυρού του Μπιζανίου, περισφίγγει
ασφυκτικά τα Ιωάννινα. Τη νύχτα ο Εσσάτ Πασάς, διοικητής του τουρκικού
στρατού, στέλνει αξιωματικούς στο ελληνικό στρατηγείο, που ήταν στο Εμίν
Αγά, για να διαπραγματευτούν την παράδοση του φρουρίου του Μπιζανίου
και της πόλης των Ιωαννίνων.
20/02/1913: Οι Βούλγαροι εξαπολύουν, το μεσημέρι, ισχυρή αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον της Νιγρίτας, σε συνδυασμό με τη δράση των βουλγαρικών τμημάτων που βρίσκονταν μέσα στην πόλη. Μετά από αγώνα τριών ημερών, οι Βούλγαροι υποχωρούν στις Σέρρες, τη νύχτα 23/24 Φεβρουαρίου, ενώ όσοι από αυτούς μένουν μέσα στην πόλη αιχμαλωτίζονται.
20/02/1913: Οι Βούλγαροι εξαπολύουν, το μεσημέρι, ισχυρή αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον της Νιγρίτας, σε συνδυασμό με τη δράση των βουλγαρικών τμημάτων που βρίσκονταν μέσα στην πόλη. Μετά από αγώνα τριών ημερών, οι Βούλγαροι υποχωρούν στις Σέρρες, τη νύχτα 23/24 Φεβρουαρίου, ενώ όσοι από αυτούς μένουν μέσα στην πόλη αιχμαλωτίζονται.
Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014
ΝΕΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΓΕΣ Ο ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΝΩΛΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
Νέος αρχηγός ΓΕΣ ο αντιστράτηγος Μανωλάς Χρήστος:
Αλλαγή φρουράς στην ηγεσία του Στρατού αποφάσισε το Κυβερνητικό
Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) κατά τη σημερινή συνεδρίαση του στο
Μέγαρο Μαξίμου, υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.
Ο έως σήμερα αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) αντιστράτηγος Αθανάσιος Τσέλιος κρίθηκε ως ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του και του απονέμεται ο τίτλος του επιτίμου αρχηγού ΓΕΣ.
Τη θέση του καταλαμβάνει ο έως σήμερα διοικητής Α’ Στρατιάς, ο αντιστράτηγος Χρήστος Μανωλάς.
Παράλληλα, προς κάλυψη της κενής θέσης, το ΚΥΣΕΑ τοποθέτησε ως
διοικητή Α’ Στρατιάς τον έως σήμερα Γενικό Επιθεωρητή Στρατού, τον
αντιστράτηγο Βασίλειο Τελλίδη.
Σαν Σήμερα
19/02/1941: Παρά την πείσμονα
αντίσταση των Ιταλών, το ΙΙΙ Τάγμα του 34ου Συντάγματος Πεζικού (ΙΙ
Μεραρχίας) ολοκληρώνει την κατάληψη του χωριού Πέστανι και συλλαμβάνει
περισσότερους από 300 αιχμαλώτους, από τους οποίους οι 18 είναι
αξιωματικοί.
19/02/1959: Μετά τη Συνθήκη της Ζυρίχης (11 Φεβρουαρίου 1959), υπογράφεται στο Λονδίνο η τελική συνθήκη ίδρυσης ανεξάρτητου κυπριακού κράτους μεταξύ Ελλάδας, Μ. Βρετανίας και Τουρκίας, με την παρουσία και των ηγετών των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
19/02/1959: Μετά τη Συνθήκη της Ζυρίχης (11 Φεβρουαρίου 1959), υπογράφεται στο Λονδίνο η τελική συνθήκη ίδρυσης ανεξάρτητου κυπριακού κράτους μεταξύ Ελλάδας, Μ. Βρετανίας και Τουρκίας, με την παρουσία και των ηγετών των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014
ΤΕΛΕΤΗ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑΣ 2014 Α΄ ΕΣΣΟ ΣΤΟ ΚΕΤΘ
Την
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014 πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Εκπαίδευσης
Τεθωρακισμένων στον Αυλώνα Αττικής, παρουσία του Αρχηγού του Γενικού
Επιτελείου Στρατού, Αντιστράτηγου κ. Αθανάσιου Τσέλιου, η τελετή
ορκωμοσίας των Νεοσυλλέκτων Οπλιτών της 2014 Α΄ ΕΣΣΟ. Αντίστοιχες
τελετές πραγματοποιήθηκαν σε όλα τα Κέντρα Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων.
Πηγή:army.gr
ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΣΕ 2014
Στιγμιότυπα από την χειμερινή στρατιωτική εκπαίδευση της Στρατιωτική Σχολής Ευελπίδων.
Η εκπαίδευση, η οποία διαρκεί 4 εβδομάδες από 20 Ιανουαρίου 2014 μέχρι 14 Φεβρουαρίου 2014 διαχωρίστηκε σε δύο φάσεις:
Α. Εκπαίδευση κατά Τάξη (3 εβδομάδων)
Β. Εκπαίδευση κατά Οργανικούς Λόχους (1 εβδομάδας)
Μερικά από τα αντικείμενα στα οποία εκπαιδεύτηκαν οι Ευέλπιδες είναι:
Οι Ευέλπιδες της Ιης τάξης εκπαιδεύτηκαν στα οπλομηχανήματα ομάδος, πραγματοποίησαν βολές ατομικού τυφεκίου, οπλοπολυβόλου, αμυντικής χειροβομβίδας. Πραγματοποίησαν πορείες 12 και 20χλμ, εκπαιδεύτηκαν στην Tοπογραφία αλλά και στις ενέργειες του μαχητή σε τακτικά σενάρια επίθεσης και άμυνας.
Οι Ευέλπιδες ΙΙας τάξης εκπαιδεύτηκαν στα οπλομηχανήματα ομάδας και διμοιρίας, εκτέλεσε βολές ατομικού τυφεκίου, οπλοπολυβόλου, βολή αμυντικής χειροβομβίδας. Οι Ευέλπιδες εκπαιδεύτηκαν στην Tοπογραφία, στις ενέργειες της ομάδος σε τακτικά σενάρια επιθέσεως και άμυνας με την πραγματοποίηση ΤΑΜΣ. Συμμετείχαν σε πορεία 20 χλμ, εκπαιδεύτηκαν στον ναρκοπόλεμο αλλά και σε επιχειρήσεις σε κατοικημένους τόπους. Εκτέλεσαν εικονικές βολές στον εξομοιωτή βολής της Σχολής και εκπαιδεύτηκαν στον πύργο αναρρίχησης. Πιστοποιηθήκαν στα καθήκοντα του ομαδάρχη κατά την αξιολόγηση που πραγματοποιήθηκε από επιτροπή της Σχολής.
Οι Ευέλπιδες ΙΙΙης τάξης παρακολούθησαν εκπαίδευση στις αεροκίνητες και αμφίβιες επιχειρήσεις σε συνεργασία με προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού, της Αεροπορίας Στρατού και των Ειδικών Δυνάμεων και της Σχολής Πυροβολικού. Οι Ευέλπιδες εκπαιδεύτηκαν στα οπλομηχανήματα Διμοιρίας – Λόχου και συγκεκριμένα πραγματοποίησαν βολές με ατομικά τυφέκια, οπλοπολυβόλα, πολυβόλα αλλά και όλμους, ενώ εκτέλεσαν ΤΑΜΣ επιπέδου Διμοιρίας στο πλαίσιο ειδικών επιχειρήσεων.
Οι Ευέλπιδες IVης τάξης εκπαιδεύτηκαν στον αγώνα σε χιονοσκεπείς περιοχές στο ΚΕΟΑΧ και πραγματοποίησαν διαγωνιστική πορεία-βολή 20 χλμ. Εκτέλεσαν βολή αμυντικής Χ/Β, ατομικού τυφεκίου, οπλοπολυβόλου και πιστολιού. Πραγματοποίησαν βολές ταχείας αντίδρασης και εικονικές βολές στον εξομοιωτή και εκπαιδεύτηκαν στο πύργο αναρρίχησης ενώ παράλληλα συνέδραμαν ενεργά στην εκπαίδευση των μικρότερων τάξεων με καθήκοντα εκπαιδευτή.
Στην δεύτερη φάση της εκπαίδευσης πραγματοποιήθηκαν αντικείμενα κατά οργανικά τμήματα, με την διεξαγωγή της Τακτικής Άσκησης Μετά Στρατευμάτων (ΤΑΜΣ) «Η Διμοιρία Τυφεκιοφόρων κατά την Άμυνα».
Πηγή:army.gr
ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΜΥ 2014
Στιγμιότυπα από την χειμερινή εκπαίδευση των μαθητών της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ορεινού Αγώνα Χιονοδρόμων στον Όλυμπο και στο πεδίο ασκήσεων - βολών Χρυσαυγής Τρικάλων.
Το πρόγραμμα εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια της διαβίωσης των Σπουδαστών στον καταυλισμό στον Όλυμπο περιλαμβάνει τα ακόλουθα αντικείμενα:
- Επιβίωση σε χιονοσκεπείς περιοχές.
- Κατασκευή χειμερινών καταλυμάτων
- Εκτέλεση βολών σε χιονισμένο περιβάλλον.
- Εκπαίδευση στο σκι (Ορειβατικό - Καταβάσεως).
ενώ κατά τη διάρκεια της διαβίωσης των Σπουδαστών στον καταυλισμό στο ΠΑ - ΠΒ Χρυσαυγής Τρικάλων περιλαμβάνει:
- Ασκήσεις Ομάδος και Διμοιρίας.
- Βολές (στατικές και εν κινήσει).
- Περίπολος Μάχης, προσβολή Φάλαγγας Οχημάτων κλπ.
Πηγή:army.gr
Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014
ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ-100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
Ονομάζεται το βόρειο μέρος της Ηπείρου που παραχωρήθηκε στην Αλβανία το
1913 με τη συνθήκη του Λονδίνου. Γεωγραφικά εκτείνεται από τα
ελληνοαλβανικά σύνορα, μέχρι τον ποταμό Σκούμπη (Γενούση). Το έδαφός της
είναι ορεινό, με πεδινές περιοχές μόνο στις εκβολές των ποταμών της. Τα
κυριότερα βουνά της είναι: Ν.Α. Κάμια, Γράμμος, Οστροβίτσα και
Νεμέρτσικα, στο κέντρο, και Ν.Δ. τα βουνά της Χειμάρρας που τελειώνουν
στα Κεραύνεια.
Ανάμεσα στα βουνά αυτά είναι κοιλάδες που τις ποτίζουν τα ποτάμια
Δέβολης, Άψος και Αώος. Όσο προχωρούμε Β.Δ., τα βουνά χαμηλώνουν και
σβήνουν αφήνοντας μια μεγάλη σε φάρδος λουρίδα κάμπου προς την πλευρά
της Αδριατικής θάλασσας. Βασικά προϊόντα της είναι τα: κτηνοτροφικά στα
ορεινά, δημητριακά, καπνός και κηπουρικά στις κοιλάδες και τους κάμπους
κι ελιές και εσπεριδοειδή όσο πλησιάζουμε προς τη θάλασσα.
Πόλεις και χωριά η Βόρεια Ήπειρος έχει το Αργυρόκαστρο, την Κορυτσά, το Δέλβινο, τη Χειμάρρα, τους Άγιους Σαράντα, την Κλεισούρα, το Τεπελένι (πατρίδα του Αλή - πασά), την Πρεμετή, τη Μοσχόπολη, το Βεράτι και την Αυλώνα που είναι και το μεγαλύτερο λιμάνι της. Ως το 1913 η Βόρεια Ήπειρος μαζί με τη νότια (Ελληνική) ήταν πολιτικά, γεωγραφικά και ιστορικά μια ενιαία χώρα της ελληνικής χερσονήσου. Έτσι ως το 1913, δεν την ξεχωρίζουμε -τουλάχιστον ιστορικά- από την υπόλοιπη Ήπειρο (Ελληνική). Κατά το Θεόπομπο (4ος αι.) τα έθνη των Ηπειρωτών ήταν δεκατέσσερα, από τα οποία τα ενδοξότατα ήταν οι Χάονες, Μολοσσοί, Θεσπρωτοί, Ορέσται, Αίθικες, Αθαμάνες, Αμφίλοχοι, Αγραίοι κά.
Οι Χάονες εγκαταστάθηκαν στα Β.Δ. της χώρας, οι Θεσπρωτοί στα Ν.Δ. και οι Μολοσσοί στο μεγαλύτερο Β.Α. τμήμα. Από τον ζ' πΧ αιώνα οι Έλληνες ήρθαν σε επικοινωνία με τους Χάονες και τους Θεσπρωτούς και από τον 4ο αι. π.Χ. (με τον ηγεμόνα Θαρύπα) αρχίζει ο εξελληνισμός των Μολοσσών και όλων των Ηπειρωτών, που έγινε αμέσως. Η υποδούλωση της Ηπείρου στους Μακεδόνες (ειδικά επί Μ. Αλεξάνδρου) δεν άφηνε να γίνει μια ανεξάρτητη ηπειρωτική ομοσπονδία. Μετά το θάνατο του Μολοσσού βασιλιά Αλέξανδρου, η αδελφή του Ολυμπιάδα (μητέρα του Μ. Αλέξανδρου) έγινε βασίλισσα στην Ήπειρο. Μ' αυτές τις συνθήκες οι Ηπειρώτες δεν μπορούν να έχουν ελεύθερη και αυτόνομη πολιτική και στο Λαμιακό πόλεμο έδρασαν χωριστά. Μετά την κυριαρχία των Μακεδόνων και των Μολοσσών, οι Ηπειρώτες κάνουν βασιλιά τους τον Πύρρο (318-292) και το ηπειρωτικό έθνος γνωρίζει τις μεγαλύτερες δόξες του, γιατί ο Πύρρος το κάνει ισχυρό και βάζει την ηπειρωτική βασιλεία σε νέα και αυτόνομη βάση, διατηρώντας και την ομοσπονδία των Ηπειρωτών (όπως φαίνεται από διάφορες επιγραφές).
Το 230 π.Χ. το βασίλειο της Ηπείρου γίνεται δημοκρατία. Την εποχή του πολέμου Ρωμαίων και Μακεδόνων, οι Ηπειρώτες συμμαχούν με τους Μακεδόνες και στο πλευρό του Φιλίππου Ε' και αργότερα του βασιλιά Περσέα, πολεμάνε τους Ρωμαίους με τέτοιο φανατισμό, που τους εκδικήθηκαν, όταν νίκησαν: Ο Αιμίλιος Παύλος κατάστρεψε από τα θεμέλια εβδομήντα ηπειρωτικές πόλεις και 150.000 άνθρωποι πουλήθηκαν δούλοι και η χώρα έγινε ρωμαϊκή επαρχία. Από τότε χρειάστηκαν πολλοί αιώνες, για να συνέλθει η Ήπειρος και να πάρει την ιστορική της θέση, γι' αυτό και στους βυζαντινούς χρόνους η ελληνική Ιστορία ήταν δεμένη με την Ανατολή και η Ήπειρος αποτελούσε μακρινή επαρχία. Τον 12ο αι. η Ήπειρος γίνεται μεγάλο ελληνικό κράτος, το γνωστό Δεσποτάτο της Ηπείρου, που διεξάγει αγώνες κατά των Φράγκων. Τρομερές όμως καταστροφές έπαθαν τα παράλια της Ηπείρου από τους Βάνδαλους της Αφρικής (Γεζέριχος). Η τελική όμως καταστροφή της Ηπείρου έγινε το 1200 με την επανάσταση των Βλαχοβουλγάρων.
Στην Ήπειρο μπαίνουν αλληλοδιάδοχα και την καταλαβαίνουν Βούλγαροι, Ενετοί, Σέρβοι, Αλβανοί και το 1450 οι Τούρκοι. Το 1616 οι Ηπειρώτες επαναστατούν, ακολουθώντας το δεσπότη των Τρικάλων Διονύσιο το "Σκυλόσοφο", αλλά η επανάστασή τους πνίγεται στο αίμα. Έτσι το 1627 τους αφαιρέθηκαν ορισμένα προνόμια και οι Ηπειρώτες αναγκάστηκαν ή να εξισλαμιστούν (σπαχήδες) για να κρατήσουν τα προνόμια ή να γίνουν κλέφτες ή να γίνουν έμποροι στα ξένα (με τις σχέσεις τους με τους Βενετούς). Το 1788 ο περιβόητος Αλή πασάς ο Τεπελενλής κυριαρχεί στην Ήπειρο και κάνει πρωτεύουσά του τα Γιάννενα. Το 1854, με την ευκαιρία του ρωσο-τουρκικού πολέμου, οι Ηπειρώτες ξεσηκώνονται, αλλά υποκύπτουν. Το 1877 επαναστατούν πάλι αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Στους βαλκανικούς πολέμους (1212-13) ο ελληνικός στρατός ελευθερώνει όλη σχεδόν την Ήπειρο, αλλά η συνθήκη του Λονδίνου στα 1913 δίνει το βόρειο κομμάτι της στην Αλβανία και από τότε ονομάζεται Βόρεια Ήπειρος. Ο ελληνικός πληθυσμός δε δέχεται τη συνθήκη επαναστατεί στις 17 Φλεβάρη του 1914 και σχηματίζει κυβέρνηση στο Αργυρόκαστρο με πρωθυπουργό το Γ. Ζωγράφο. Το 1921 οι σύμμαχοι στη διάσκεψη των πρεσβευτών στο Παρίσι παραχωρούν και πάλι τη Β. Ήπειρο στην Αλβανία, με τον όρο να σεβαστεί το ελληνικό στοιχείο.
Το 1939 η Β. Ήπειρος και η Αλβανία υποδουλώνονται στην Ιταλία. Το 1940 - 1941 στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, ο ελληνικός στρατός, ξανακαταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Β. Ηπείρου, αλλά, όταν ήρθαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα, οι φασίστες Ιταλοί εκδικήθηκαν τους Β. Ηπειρώτες για την ήττα τους στο, αλβανικό μέτωπο. Έκαψαν 6.200 ελληνικά σπίτια και σκότωσαν 1.700 Έλληνες πατριώτες. Με τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και πάλι η Β. Ήπειρος δόθηκε στην Αλβανία.
Και σήμερα το κομμάτι αυτό της Ηπείρου που την ελληνικότητά του την επιβεβαιώνουν, εκτός από την ιστορία του και η γλώσσα των περισσότερων κατοίκων του, τα τοπωνύμια (Αργυρόκαστρο, Χειμάρρα, Αυλώνα, Μοσχόπολη κλπ.) κι όλα τα ευρήματα (τάφοι, κάστρα επιγραφές κλπ.) ανήκει στην Αλβανία. Δυστυχώς η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί μέρος ενός σχεδίου των ισχυρών της γης, να αφήνουν ολόκληρες περιοχές σε άλλες κυριαρχίες, ώστε να διατηρούν ανοιχτές ‘εστίες’ σε όλο τον κόσμο και να μπορούν έτσι όποτε το θελήσουν να επεμβαίνουν ως ‘σωτήρες’. Για σκεφθείται τι θα συνέβαινε εάν τα σύνορα της Ελλάδας προς την Αλβανία και αυτά της Αλβανίας με την πρώην Γιουγκοσλαβία ήταν μερικά χιλιόμετρα βορειότερα. Δεν θα υπήρχε ούτε Βόρειο Ήπειρος, ούτε Κοσσυφοπέδιο... Και ο νοών νοείτο...
Πόλεις και χωριά η Βόρεια Ήπειρος έχει το Αργυρόκαστρο, την Κορυτσά, το Δέλβινο, τη Χειμάρρα, τους Άγιους Σαράντα, την Κλεισούρα, το Τεπελένι (πατρίδα του Αλή - πασά), την Πρεμετή, τη Μοσχόπολη, το Βεράτι και την Αυλώνα που είναι και το μεγαλύτερο λιμάνι της. Ως το 1913 η Βόρεια Ήπειρος μαζί με τη νότια (Ελληνική) ήταν πολιτικά, γεωγραφικά και ιστορικά μια ενιαία χώρα της ελληνικής χερσονήσου. Έτσι ως το 1913, δεν την ξεχωρίζουμε -τουλάχιστον ιστορικά- από την υπόλοιπη Ήπειρο (Ελληνική). Κατά το Θεόπομπο (4ος αι.) τα έθνη των Ηπειρωτών ήταν δεκατέσσερα, από τα οποία τα ενδοξότατα ήταν οι Χάονες, Μολοσσοί, Θεσπρωτοί, Ορέσται, Αίθικες, Αθαμάνες, Αμφίλοχοι, Αγραίοι κά.
Οι Χάονες εγκαταστάθηκαν στα Β.Δ. της χώρας, οι Θεσπρωτοί στα Ν.Δ. και οι Μολοσσοί στο μεγαλύτερο Β.Α. τμήμα. Από τον ζ' πΧ αιώνα οι Έλληνες ήρθαν σε επικοινωνία με τους Χάονες και τους Θεσπρωτούς και από τον 4ο αι. π.Χ. (με τον ηγεμόνα Θαρύπα) αρχίζει ο εξελληνισμός των Μολοσσών και όλων των Ηπειρωτών, που έγινε αμέσως. Η υποδούλωση της Ηπείρου στους Μακεδόνες (ειδικά επί Μ. Αλεξάνδρου) δεν άφηνε να γίνει μια ανεξάρτητη ηπειρωτική ομοσπονδία. Μετά το θάνατο του Μολοσσού βασιλιά Αλέξανδρου, η αδελφή του Ολυμπιάδα (μητέρα του Μ. Αλέξανδρου) έγινε βασίλισσα στην Ήπειρο. Μ' αυτές τις συνθήκες οι Ηπειρώτες δεν μπορούν να έχουν ελεύθερη και αυτόνομη πολιτική και στο Λαμιακό πόλεμο έδρασαν χωριστά. Μετά την κυριαρχία των Μακεδόνων και των Μολοσσών, οι Ηπειρώτες κάνουν βασιλιά τους τον Πύρρο (318-292) και το ηπειρωτικό έθνος γνωρίζει τις μεγαλύτερες δόξες του, γιατί ο Πύρρος το κάνει ισχυρό και βάζει την ηπειρωτική βασιλεία σε νέα και αυτόνομη βάση, διατηρώντας και την ομοσπονδία των Ηπειρωτών (όπως φαίνεται από διάφορες επιγραφές).
Το 230 π.Χ. το βασίλειο της Ηπείρου γίνεται δημοκρατία. Την εποχή του πολέμου Ρωμαίων και Μακεδόνων, οι Ηπειρώτες συμμαχούν με τους Μακεδόνες και στο πλευρό του Φιλίππου Ε' και αργότερα του βασιλιά Περσέα, πολεμάνε τους Ρωμαίους με τέτοιο φανατισμό, που τους εκδικήθηκαν, όταν νίκησαν: Ο Αιμίλιος Παύλος κατάστρεψε από τα θεμέλια εβδομήντα ηπειρωτικές πόλεις και 150.000 άνθρωποι πουλήθηκαν δούλοι και η χώρα έγινε ρωμαϊκή επαρχία. Από τότε χρειάστηκαν πολλοί αιώνες, για να συνέλθει η Ήπειρος και να πάρει την ιστορική της θέση, γι' αυτό και στους βυζαντινούς χρόνους η ελληνική Ιστορία ήταν δεμένη με την Ανατολή και η Ήπειρος αποτελούσε μακρινή επαρχία. Τον 12ο αι. η Ήπειρος γίνεται μεγάλο ελληνικό κράτος, το γνωστό Δεσποτάτο της Ηπείρου, που διεξάγει αγώνες κατά των Φράγκων. Τρομερές όμως καταστροφές έπαθαν τα παράλια της Ηπείρου από τους Βάνδαλους της Αφρικής (Γεζέριχος). Η τελική όμως καταστροφή της Ηπείρου έγινε το 1200 με την επανάσταση των Βλαχοβουλγάρων.
Στην Ήπειρο μπαίνουν αλληλοδιάδοχα και την καταλαβαίνουν Βούλγαροι, Ενετοί, Σέρβοι, Αλβανοί και το 1450 οι Τούρκοι. Το 1616 οι Ηπειρώτες επαναστατούν, ακολουθώντας το δεσπότη των Τρικάλων Διονύσιο το "Σκυλόσοφο", αλλά η επανάστασή τους πνίγεται στο αίμα. Έτσι το 1627 τους αφαιρέθηκαν ορισμένα προνόμια και οι Ηπειρώτες αναγκάστηκαν ή να εξισλαμιστούν (σπαχήδες) για να κρατήσουν τα προνόμια ή να γίνουν κλέφτες ή να γίνουν έμποροι στα ξένα (με τις σχέσεις τους με τους Βενετούς). Το 1788 ο περιβόητος Αλή πασάς ο Τεπελενλής κυριαρχεί στην Ήπειρο και κάνει πρωτεύουσά του τα Γιάννενα. Το 1854, με την ευκαιρία του ρωσο-τουρκικού πολέμου, οι Ηπειρώτες ξεσηκώνονται, αλλά υποκύπτουν. Το 1877 επαναστατούν πάλι αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Στους βαλκανικούς πολέμους (1212-13) ο ελληνικός στρατός ελευθερώνει όλη σχεδόν την Ήπειρο, αλλά η συνθήκη του Λονδίνου στα 1913 δίνει το βόρειο κομμάτι της στην Αλβανία και από τότε ονομάζεται Βόρεια Ήπειρος. Ο ελληνικός πληθυσμός δε δέχεται τη συνθήκη επαναστατεί στις 17 Φλεβάρη του 1914 και σχηματίζει κυβέρνηση στο Αργυρόκαστρο με πρωθυπουργό το Γ. Ζωγράφο. Το 1921 οι σύμμαχοι στη διάσκεψη των πρεσβευτών στο Παρίσι παραχωρούν και πάλι τη Β. Ήπειρο στην Αλβανία, με τον όρο να σεβαστεί το ελληνικό στοιχείο.
Το 1939 η Β. Ήπειρος και η Αλβανία υποδουλώνονται στην Ιταλία. Το 1940 - 1941 στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, ο ελληνικός στρατός, ξανακαταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Β. Ηπείρου, αλλά, όταν ήρθαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα, οι φασίστες Ιταλοί εκδικήθηκαν τους Β. Ηπειρώτες για την ήττα τους στο, αλβανικό μέτωπο. Έκαψαν 6.200 ελληνικά σπίτια και σκότωσαν 1.700 Έλληνες πατριώτες. Με τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και πάλι η Β. Ήπειρος δόθηκε στην Αλβανία.
Και σήμερα το κομμάτι αυτό της Ηπείρου που την ελληνικότητά του την επιβεβαιώνουν, εκτός από την ιστορία του και η γλώσσα των περισσότερων κατοίκων του, τα τοπωνύμια (Αργυρόκαστρο, Χειμάρρα, Αυλώνα, Μοσχόπολη κλπ.) κι όλα τα ευρήματα (τάφοι, κάστρα επιγραφές κλπ.) ανήκει στην Αλβανία. Δυστυχώς η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί μέρος ενός σχεδίου των ισχυρών της γης, να αφήνουν ολόκληρες περιοχές σε άλλες κυριαρχίες, ώστε να διατηρούν ανοιχτές ‘εστίες’ σε όλο τον κόσμο και να μπορούν έτσι όποτε το θελήσουν να επεμβαίνουν ως ‘σωτήρες’. Για σκεφθείται τι θα συνέβαινε εάν τα σύνορα της Ελλάδας προς την Αλβανία και αυτά της Αλβανίας με την πρώην Γιουγκοσλαβία ήταν μερικά χιλιόμετρα βορειότερα. Δεν θα υπήρχε ούτε Βόρειο Ήπειρος, ούτε Κοσσυφοπέδιο... Και ο νοών νοείτο...
Σαν Σήμερα
17/02/1914: Αρχίζει η αποχώρηση
του ελληνικού στρατού από τη Βόρεια Ήπειρο, μετά την απόφαση των Μεγάλων
Δυνάμεων για παραχώρηση της περιοχής αυτής στην Αλβανία. Η προσωρινή
κυβέρνηση που σχηματίστηκε, υπό τον Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο, μετά την
εξέγερση των κατοίκων εναντίον της άδικης αυτής απόφασης των Μεγάλων
Δυνάμεων, κηρύσσει, σε επίσημη τελετή στο Αργυρόκαστρο, την αυτονομία
της Βόρειας Ηπείρου.
Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014
Σαν Σήμερα
16/02/1941: Τα 43ο και 44ο
Συντάγματα Πεζικού (V Μεραρχίας Κρητών), μετά από σκληρό αγώνα,
καταλαμβάνουν τη βόρεια κορυφή του όρους Σεντέλι (Βόρεια Ήπειρος).
16/02/1942: Κυκλοφορεί η ιδρυτική προκήρυξη του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ). Ο ΕΛΑΣ αποτελεί την ένοπλη έκφραση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Συγκροτείται σε κανονικό στρατό, με πλήρη ιεραρχική οργάνωση, στην οποία εντάσσεται και σημαντικός αριθμός μόνιμων στελεχών του στρατεύματος με επικεφαλής τον Στρατηγό Στέφανο Σαράφη, που γίνεται και ο αρχηγός του ΕΛΑΣ.
16/02/1944: Τμήματα Ελλήνων ανταρτών της Ένωσης Συμπολεμιστών Εθνικού Αγώνος (ΕΣΕΑ) συνάπτουν σκληρή τετραήμερη μάχη με ισχυρές βουλγαρικές δυνάμεις στην περιοχή του Κοτζά Ορμάν, στις εκβολές του Νέστου ποταμού, προκαλώντας σε αυτές σημαντικές απώλειες.
16/02/1944: Φάλαγγα από πέντε αυτοκίνητα με Γερμανούς στρατιώτες, που κατευθύνεται από την Τρίπολη προς την Καλαμάτα, πέφτει σε ενέδρα τάγματος του 9ου Συντάγματος του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ), στο χωριό Άγιος Φλώρος Μεσσηνίας. Σκοτώνονται 24 Γερμανοί και άλλοι 24 συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι, ενώ σημαντικός αριθμός όπλων και πυρομαχικών περιέρχεται στα χέρια των ανταρτών.
16/02/1942: Κυκλοφορεί η ιδρυτική προκήρυξη του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ). Ο ΕΛΑΣ αποτελεί την ένοπλη έκφραση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Συγκροτείται σε κανονικό στρατό, με πλήρη ιεραρχική οργάνωση, στην οποία εντάσσεται και σημαντικός αριθμός μόνιμων στελεχών του στρατεύματος με επικεφαλής τον Στρατηγό Στέφανο Σαράφη, που γίνεται και ο αρχηγός του ΕΛΑΣ.
16/02/1944: Τμήματα Ελλήνων ανταρτών της Ένωσης Συμπολεμιστών Εθνικού Αγώνος (ΕΣΕΑ) συνάπτουν σκληρή τετραήμερη μάχη με ισχυρές βουλγαρικές δυνάμεις στην περιοχή του Κοτζά Ορμάν, στις εκβολές του Νέστου ποταμού, προκαλώντας σε αυτές σημαντικές απώλειες.
16/02/1944: Φάλαγγα από πέντε αυτοκίνητα με Γερμανούς στρατιώτες, που κατευθύνεται από την Τρίπολη προς την Καλαμάτα, πέφτει σε ενέδρα τάγματος του 9ου Συντάγματος του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ), στο χωριό Άγιος Φλώρος Μεσσηνίας. Σκοτώνονται 24 Γερμανοί και άλλοι 24 συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι, ενώ σημαντικός αριθμός όπλων και πυρομαχικών περιέρχεται στα χέρια των ανταρτών.
Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014
Σαν Σήμερα
15/02/1941: Τα 43ο και 44ο
Συντάγματα Πεζικού (V Μεραρχίας Κρητών), μετά από ορμητικές επιθέσεις
και σκληρό αγώνα, συντρίβουν την πείσμονα ιταλική αντίσταση και
καταλαμβάνουν την κορυφογραμμή Αυχένας του χωριού Μετζγκοράνης - ύψωμα
Πούντα Νορντ (υψοδ. 1647) - υψοδ. 1260 - 1178 - χωριό Μαριτσάι - χωριό
Άρτζα Ντι Μέντζο της περιοχής Τρεμπεσίνας.
15/02/1941: Παρά τη σθεναρή ιταλική αντίσταση και τις πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες, το Ι Τάγμα του 39ου Συντάγματος Πεζικού (II Μεραρχίας) καταλαμβάνει την κορυφή 1723 του υψώματοςΓκόλικο στη Βόρεια Ήπειρο.
15/02/1941: Παρά τη σθεναρή ιταλική αντίσταση και τις πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες, το Ι Τάγμα του 39ου Συντάγματος Πεζικού (II Μεραρχίας) καταλαμβάνει την κορυφή 1723 του υψώματοςΓκόλικο στη Βόρεια Ήπειρο.
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014
Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014
Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014
Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014
Σαν Σήμερα
10/02/1951: Το Τάγμα του
Εκστρατευτικού Σώματος Ελλάδας, μετά από τριήμερη πεισματώδη επίθεση
στην Κορέα, καταλαμβάνει τον Αντικειμενικό Σκοπό (ΑΝΣΚ) 13, που ήταν
ανώνυμα υψώματα βόρεια του υψώματος 402, νότια του ποταμού Χαν, με πολύ
σοβαρές απώλειες για τον εχθρό.
Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014
Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014
Σαν Σήμερα
08/02/1919: Αρχίζουν σκληρές μάχες
στο Βασιλίνοβο και στην Μπερζεβόσκα της Μεσημβρινής Ρωσίας, όπου
τμήματα των ελληνικών 1ου και 34ου Συνταγμάτων πολεμούν ηρωικά και
αποκρούουν μεγάλες δυνάμεις Ερυθρών. Οι μάχες διαρκούν μέχρι την 5η
Μαρτίου 1919 και τα ελληνικά τμήματα υποχωρούν μόνο μετά από σχετική
διαταγή.
Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014
Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014
Σαν Σήμερα
1930:Εκδίδεται το Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο οι Ελληνίδες αποκτούν δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές.
Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014
Σαν Σήμερα
04/02/1943: Εκτελείται από τους Γερμανούς ο αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας Κώστας Περρίκος, από τους πρώτους που κινήθηκαν για τη δημιουργία παράνομης αντιστασιακής οργάνωσης. Ένθερμος πατριώτης, δεν έπαψε να ενθαρρύνει τους συγκροτούμενούς του, ακόμα και τη νύχτα πριν από την εκτέλεσή του.
Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)